دیدگاه پروفسور شِدِر ایران شناس غربی در باره ی عرفان زردشت

پروفسور شِدِر ایران شناس غربی در خصوص عرفان زردشت

بحث قابل توجهی طرح می کند . 

او می گوید : مغز غربی ما دو هزار سال است که بین خدا و انسان

یک شکاف بزرگی را احساس می کند .

 خداوندی مقدس و با عظمت و پرجلال و بشری حقیر و گناهکار و محتاج آمرزش ، فقط

گاهی افرادی سعی کرده اند به شکلی از این شکافی که امید پر کردنش

را نداشتند بجهند ،

این کوشش به عرفان ختم شده است .

عرفان در رساله های "مینو خرد" و "ارداویرافنامه"

." آرتور کریستن سن" ایران شناس مشهور دانمارکی معتقد است که تفکر یونانی

، مسیحی و هندی در ایران دوره ی ساسانی حالتی عرفانی و معنوی به این دوره بخشیده است.

او با بیان عبارت هایی از رساله های "مینو خرد" و "ارداویرافنامه" به تبیین بخشی

از اندیشه های عرفانی ایران باستان می پردازد :

"باید مالی راکه از راه نیکو وکار شریف به دست آمده است به مستحقان انفاق کرد ،

حیاتی که با این اعمال زینت یافته باشد ، با بهجت و آسایش به فرجام خواهد رسید.

هر چند توانگری مطلوب است ، اما فقر شرافتمندانه بر ثروتمندی غیرعادلانه ، ترجیح دارد.

آن کس که بدبختی ها و رنج هایی که از جانب اهریمن وسایر موجودات شریر

بر او وارد می شود ، با شکیبایی و بردباری تحمل می کند ، شایسته  ی ثنا و ستایش است.

کف نفس تنها وسیله ای است که شخص را به کسب فضایلی می رساند که

زیور حیات بشری است .

غم و شادی جهان شایسته ی اعتنا نیست ، جهان را چون

کاروانسرایی باید دانست که مردمان را بدان راه ، گذر افتد" .

نشانه های عرفان در ایران باستان

آنچه در نوشته های ایران باستان و متون دینی ایران  پیش از اسلام آمده ،

به معنای امروزی عرفان نیست اما مفهوم عرفان که عبارت از امکان ارتباط مستقیم

انسان با خداوند ، و اتصال و اشراق و معرفت به آفریدگار جهان ، به فراوانی  در ایران باستان دیده می شود .

در ایران باستان که روح دین باستانی زردشت ، در دوره ی هخامنشیان ،

اشکانیان و ساسانیان جریان داشته ، بی تردید اصول و مبانی عرفانی هم

رواج داشته وسالکان و عارفانی هم در جستجوی حقیقت بوده اند.

به ویژه در دوره ی ساسانیان ، این شور و حال عرفانی بیش تر جلوه گری می کند.