۲۰ اسفند ۹۱ ، ۱۳:۵۸
عرفان چیست؟
عرفان چیست؟
یکی از علمی ترین تعریف های امروزی "عرفان" تعریفی است که یکی از اعاظم عرفانی روزگار ما
دکتر قاسم کاکایی طرح کرده اند : واژه ی "عرفان" در کاربرد زبانی متعارف ، لااقل دو معنای مختلف
دارد : 1- تجربه ی بی واسطه ی تماس و ارتباط مستقیم انسان با خدا
2- آموزه های الهیاتی-مابعدالطبیعی در باب اتحاد یا وحدت ممکن نفس با واقعیت مطلق ، یعنی
خدا .
ایشان معتقدند بهتر آن باشد که این واژه را به معنای دوم اختصاص دهیم . ضمن اینکه برای اشارت
و دلالت به معنای اول نیز از "تجربه ی عرفانی" سود می جویند . در مباحث آینده به بحث "تجربه ی
عرفانی"که در عرفان معاصر از جایگاه ویژه ای برخوردار است نیز خواهیم پرداخت .
اما همین قدر بگوییم که "تجربه ی عرفانی" :
1- تجربه ای است که در آن وحدت (=عینیت) یا اتحاد تام با همه ی موجودات یا با واقعیتی متعالی
ادراک می شود و تمایز میان فرد صاحب تجربه و متعلق تجربه یکسره از میان برمی خیزد یعنی
"من" صاحب تجربه به تمامه در همه ی موجودات یا در یگانه موجود منجذب و مستهلک می شود
و دوگانگی عالم/معلوم رخت بر می بندد(انجذاب تام) .
2- تجربه ای که در آن وحدت یا اتحاد با همه ی موجودات یا با واقعیتی متعالی ادراک می شود
اما در حال و زمان تجربه ، آگاهی از تمایز میان "خود" یا فرد صاحب تجربه و متعلق تجربه برقرار
است ، یعنی فرد ، به عنوان ادراک کننده ی متمایز ، در برابر همه ی موجودات یا واقعیتی متعالی
قرار می گیرد ، و به عبارت دیگر ، "من" با همه ی موجودات یا با واقعیتی متعالی مواجه و روبه رو
می شود و در محضر آنهاست (انجذاب ناقص) .
۹۱/۱۲/۲۰
عرفان دانش اجرای صحیح وجود ، پایدار سازی و بنفسه ( یعنی خود بخود)
گرداندن وجود است . اگر عرفان چیز دیگری غیر ازاین باشد بی ارزش و
انحراف از اصل بوده و به معرفت خود و به معرفت حق تعالی منجر نمیشود .
عرفان حقیقی چنان است که اگر عارف را رها کنند خود به خود بتواند بماند
عرصه قیامت عرصه ظهور همین امراست هرکس بتواند وجودخودرا درقیامت
درست اجرا کند میتواند خود به خود بماند هرکس نتواند ،درصورت استحقاق
توسط شفاعت،وجودش برپا میماند درغیر این صورت وجودش ناپایدار میشود.
منبع : حکمت شرقی تالیف کلانتری میانجی .