تجربه ی" فنا "از نظر عبدالرحمان جامی

عبدالرحمان جامی از عرفای بزرگ اسلام در کتاب " لوایح " در تعریف " فنا " می گوید : فنا عبارت از آن است که به واسطه ی استیلای ظهور حق بر باطن به ماسوای او شعور نماند و پوشیده نباشد که فنای فنا در فنا مندرج است . این فنا خود نتیجه ی توحید است یعنی تجرید خاطر از تعلق به ماسوای حق ، هم از روی طلب و ارادت و هم از جهت علم و معرفت . یعنی طلب و ارادت از دیگر مطلوبات و مرادات منقطع گردد و همه ی معلومات و معقولات از نظر بصیرت مرتفع شود و به غیر از حق سبحانه شعور نماند تا حدی که در آخر کار ، حتی آگاهی وی از فنای خود نیز باید از شعور وی زایل شود .

فنا در عرفان اسلامی

"فنا" از مهم ترین منازل عرفانی است که در باره ی آن