نظر شیخ محمود شبستری در باره ی ارجح بودن شریعت بر طریقت

بود هستی بهشت امکان چو دوزخ 

                                           من و تو در میان مانند برزخ

چو برخیزد تو را این پرده از پیش

                                          نماند هیچ حکم مذهب و کیش 

همه حکم شریعت از من توست 

                                        که آن بر بسته ی جان و تن توست 

من و تو چون نماند در میانه 

                                     چه کعبه چه کنشت چه دیر خانه

در این ابیات ، شبستری شریعت را مربوط به "من" انسان می داند و چون در مقام فنای فی الله ، آثاری از انانیت سالک باقی نمی ماند ، احکام شریعت و انجام تکالیف شرعی از او ساقط می شود و گرنه ، سالک بدون انجام شریعت هرگز قادر نخواهد بود به وادی طریقت قدم بگذارد .