دقیق ترین و جامع ترین پژوهش های عرفانی در حوزه ی اسماء و
صفات حق ، به عنوان یکی از ارکان عرفان اسلامی متعلق است به
حکیم عالیقدر دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی در کتابی به همین
نام .
ایشان می نویسد : ارباب ذکر و اصحاب توحید ، خداوند سبحان را به
اسماء و صفاتش می خوانند و به این طریق در مراحل سلوک گام
بر می دارند .
تردیدی نیست که ذکر خداوند به وسیله ی اسماء و صفات ، یک
فضیلت است و می تواند موجب قرب انسان به خداوند شود .
ایشان پس از ذکر چهار آیه ای که در قرآن کریم از اسمای حسنای
حق سخن به میان آمده می گوید : همان سان که در آیه ی " ولله
الاسماء الحسنی فا دعوه بها (اعراف : 180) خداوند دستور داده
است که او را به وسیله ی اسمای حسنایش بخوانند زیرا مقام
اسماء و صفات حق ، بعد از ظهور مقام اطلاق ظاهر می شود و
همین مقام است که اهل معرفت از آن به مشیت و مقام واحدیت
تعبیر کرده اند .
در این مقام ، کثرت آشکار می شود چرا که حق تبارک و تعالی
به اسماء و صفات خود ظاهر می شود . این صفات و اسمای حق
تعالی عین ذات او و ازلی و ابدی است .
و دیگر اینکه مظهر صفات و اسمای حق در عالم وجود ، انسان
است و در میان انسان ها ، پیامبران (ع) ، بهترین مظاهر آن صفات
و اسماءاند و در میان همه ی پیامبران ، پیامبر اکرم (ص) مظهر تام
و کامل اسماء و صفات حق تعالی است .
