معرفت نفس(9)

هریک از افراد انسان را دو ظرف است برای دو گونه غذا ، یکی ظرف آب و نان مثلا ، و دیگری ظرف دانش . ظرف نخستین تا اندازه ای که غذا قبول کرد از پذیرفتن غذای بیشتر از آن ابا می کند و می گوید سیرم و دیگر گنجایش خوردن را ندارم و پس از سیر شدن ، اگرچه از آب و نان خالی سیر شده باشد بهترین غذا { هم که } برایش فراهم شود { باز هم } رغبت بدان نمی کند و از آن لذت نمی برد . اما دانش پژوه ، هرچه بیشتر دانش تحصیل می کند به دانستن دانش های سخت تر و سنگین تر و بالاتر گرایش بیشتر پیدا می کند و از فهمیدن آن لذت بهتر می برد و شوق و ذوق وی به دانش بیشتر می گردد و عشق و علاقه اش در تقرب به دانشمندان فزون تر می شود . اینها اموری است که هریک از ما به وجدان خود ، می یابد بدان ها تصدیق می کند .