مراقبه

مراقبه از اصطلاحات عرفان عملی است . مراقبه یعنی ملاحظه ی دائم و پیوسته ی

حق تعالی . کاری که باید توسط دل انسان انجام شود .

مراقبه سه درجه دارد :

درجه ی اول ، آن است که سالک در این طریق ، همواره از عظمت و بزرگی حق تعالی

مراقبت کند و ماسوی الله را به فراموشی بسپارد .

درجه ی دوم ، آن است که از توجهی که حق تعالی به او می کند مراقبت نماید و

این مهم را در نظر داشته باشد که پروردگار عزیز ، شاهد و ناظر اعمال و رفتارهای اوست .

درجه ی سوم ، آن است که از توحید ازلی مراقبت کند . یعنی خود را مستعد قبول و پذیرش

تجلی ذاتی کند و هنگامی که در حق فانی شد ، رسم او هم فانی می شود . آنگاه

حق تعالی مراقبت او را تضمین می کند .