رابطه ی زیبایی ، حقیقت و هنر

از آنجا که ارزش زیبایی حقیقت و برداشت اشخاص از آنها به جهت اختلاف آنان

در طرز تفکرات و وضع روانی و موقعیت های خاص فرهنگی ، مختلف است لذا

نمی توان رابطه ی بین این سه مفهوم را مطلق در نظر آوریم .

مرحوم جعفری در این باره می گوید هر اندازه رشد مغزی و کمال یک انسان ،

بالاتر باشد ، هر حقیقت و هنر مفید و انسانی را زیبا تلقی خواهد کرد ؛

با این معنی که همان انبساط روانی را که در حال شهود زیبایی ها در خود

احساس می کند ، در موقع دریافت یک حقیقت و یک اثر هنری مفید بر حال انسان ها ،

همان انبساط را در درون خود دریافت خواهد کرد .

البته تردیدی در اختلاف انواع انبساط روانی در دریافت حقایق و آثار هنری گوناگون ،

وجود ندارد ؛ همان گونه که انبساط هایی که در دریافت زیبایی به وجود می آیند ،

با یکدیگر مختلف اند .

علت اصلی احساس زیبایی در حقایق و آثار هنری مفید به حال انسان ها ،

مربوط به تصورات و دریافت های اشخاص معمولی که زیبایی را تنها در رنگ ها و شکل ها

و نمود های موزون و خوشایند ، می بینند ، نیست ؛ بلکه مربوط به یک شهود والایی است

که در باره ی فروغ ملکوت هستی در این جهان بزرگ در درون خود دارند .